«Παρέμβαση στην Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Ισότητας, Νεολαίας και Δικαιωμάτων του Ανθρώπου πραγματοποίησε ο Βουλευτής Κορινθίας κ. Κώστας Κόλλιας, σχετικά με το έργο και τη χρηματοδότηση των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, στα πλαίσια συζήτησης για τον εθελοντισμό στην Ελλάδα. Σχετικά με την παρέμβασή του ο κ. Κόλλιας δήλωσε:
«Με αφορμή τις πρόσφατες αποκαλύψεις που είδαν το φως της δημοσιότητας, σχετικά με Μη Κυβερνητική Οργάνωση η οποία, αν και φαίνεται να είχε μηδαμινή δραστηριότητα, ωστόσο είχε λάβει από το Υπουργείο Εξωτερικών εκατομμύρια, θεώρησα χρήσιμο να θίξω το θέμα με ομιλία μου στην αρμόδια Ειδική Επιτροπή της Βουλής.
Είναι γεγονός ότι με την αποκάλυψη της υπόθεσης αυτής, την οποία βεβαίως ακόμα διερευνά η δικαιοσύνη, επιβεβαιώνονται οι υποψίες που υπήρχαν διάχυτες στην ελληνική κοινωνία σχετικά με τον τρόπο και τα κριτήρια που χρηματοδοτούνταν κάποιες ΜΚΟ, για τα πρόσωπα που πλούτιζαν μέσω αυτών, καθώς και για την ανάμειξη της πολιτείας σε αυτή την αδιαφανή διαδικασία. Αυτή τη στιγμή, στοιχεία για 600 τέτοιες οργανώσεις εξετάζονται από τον εισαγγελέα και ήδη φαίνεται ότι για 4-5 από τις υποθέσεις θα ακολουθήσουν διώξεις.
Όπως ανέφερα και στην παρέμβασή μου, κανείς δεν γνωρίζει αυτή τη στιγμή με ακρίβεια πόσες ακριβώς είναι αυτές οι Οργανώσεις, πώς και από πού χρηματοδοτούνται, με τι ποσά και για ποιο έργο. Είναι βέβαιο ότι υπάρχουν αρκετές που επιδοτήθηκαν στο παρελθόν από το Υπουργείο Εξωτερικών, άλλες που έχουν χρηματοδοτηθεί από το Υπουργείο Παιδείας, το Υπουργείο Εργασίας και αλλού. Ένα μείζον πρόβλημα με τη λειτουργία αυτών των οργανώσεων είναι η απουσία, ουσιαστικά, ρυθμιστικού, νομικού πλαισίου. Για παράδειγμα, οι ΜΚΟ δεν έχουν ξεκάθαρη νομική υπόσταση και δεν είναι υποχρεωμένες να τηρούν βιβλία.
Όλα αυτά καθιστούν τον έλεγχο του έργου τους από δύσκολο έως αδύνατο. Εφόσον δεν υπάρχουν αποδείξεις και παραστατικά, οι φορείς αυτοί δεν αποδίδουν λογαριασμό στις οικονομικές αρχές. Οι δραστηριότητές τους, οι οποίες συχνά υποτίθεται ότι λάμβαναν χώρο στο εξωτερικό, δεν επαληθεύονταν και βεβαίως, τα πρόσωπα που τις χρησιμοποιούσαν ως προκάλυμμα για να πλουτίζουν δεν ελέγχονταν. Αυτή η αδυναμία της πολιτείας να ελέγξει πού πηγαίνουν τα χρήματα του ελληνικού λαού είναι σκανδαλώδης, ιδιαίτερα σε μία εποχή που οι πολίτες έχουν επιβαρυνθεί με δυσβάσταχτη φορολογία και που πολλοί διώκονται για μικροοφειλές.
Θα ήθελα ωστόσο να επισημάνω και μία άλλη διάσταση αυτού του φαινομένου, την οποία δεν θεωρώ καθόλου επουσιώδη, και που αφορά στη δυσφήμιση της εθελοντικής προσφοράς εξαιτίας τέτοιων περιστατικών. Υπάρχουν αμέτρητες μικρές και μεγάλες οργανώσεις που προσφέρουν ανεκτίμητες υπηρεσίες σίτισης, υγείας, στέγασης, προστασίας του περιβάλλοντος, χωρίς καμία βοήθεια από την πολιτεία και χωρίς κανένα κέρδος, υποκαθιστώντας μάλιστα πολλές φορές τις ανεπάρκειες του κράτους.
Χιλιάδες πολίτες έχουν επιλέξει να εκφράσουν τον ανθρωπισμό τους μέσω του εθελοντισμού, είτε ατομικά είτε οργανωμένα και, δυστυχώς, εξαιτίας κάποιων αναίσχυντων κερδοσκόπων, αυτοί οι άνθρωποι που αξίζουν τιμή και αναγνώριση, βρίσκονται σήμερα αντιμέτωποι με την καχυποψία της κοινωνίας. Είναι επομένως ύψιστο καθήκον του κράτους, όχι μόνο για λόγους νομιμότητας, αλλά και για λόγους ηθικούς, να εξαλείψει κάθε εικονική οργάνωση, αφήνοντας χώρο μόνο για εκείνες που προσφέρουν γνήσιο ανθρωπιστικό έργο.»
