Η είσοδος του “καινούργιου” στα κοινά και ο ρόλος που αυτό πρέπει και μπορεί να διαδραματίσει στην τρέχουσα συγκυρία και στη χώρα και στο Δήμο μας, αποτελεί την προσδοκία της κοινωνίας η οποία κουρασμένη και απογοητευμένη από το “παλιό”, βλέπει τα ίδια και τα ίδια, πρόσωπα και νοοτροπίες, να αρνούνται πεισματικά να αλλάξουν. Αυτή η ανάγκη μετάβασης στη νέα εποχή δημιουργεί αντανακλαστικά φόβου και άμυνας στο παλιό σύστημα που έχει ρίξει στη μάχη όλες τις εφεδρείες του για να ανακόψει την πορεία του “νέου”.
Κάποιοι φοβούνται τις εξελίξεις. Τις φοβούνται αυτοί που λειτουργούν με αδιαφάνεια. Αυτοί που μεταφέρουν τα βαρίδια του παρελθόντος που με τα φθαρμένα τους υλικά έχτισαν ένα σύστημα εξουσίας. Αυτοί που αναθέτουν έργα χωρίς διαδικασίες, αλλά και χωρίς να υπολογίζουν ούτε τον έλεγχο, ούτε τους πολίτες. Το κατεστημένο είναι αυτό που φοβάται την ανανέωση. Φοβάται το διαφορετικό.
Ο τόπος χρειάζεται ένα νέο όραμα, μια καινούργια ελπίδα που μόνο νέα πρόσωπα μπορούν να εξασφαλίσουν. Άνθρωποι κάθε ηλικίας, νέοι στις ιδέες, άφθαρτοι , τολμηροί, παραγωγικοί, ανεξάρτητοι, άνθρωποι δημιουργικοί, με επιτυχίες στο στίβο της εργασίας, της επιστήμης, του πολιτισμού. Η πρόκληση αφορά όλες τις υγιείς και ζωντανές δυνάμεις του τόπου μας. Ας μη λείψει κανένας από τη μεγάλη προσπάθεια να αλλάξουν τα πράγματα.
