Στα μοβ είναι πλέον ντυμένη η Κέρκυρα που πενθεί για τα πάθη του Κυρίου. Τα σεντούκια άνοιξαν και τα μοβ βαριά βελούδινα υφάσματα στόλισαν τις «φανέστρες», τα μικρά μπαλκονάκια και παράθυρα των ιδιόμορφων ψηλών κερκυραϊκών σπιτιών.
Τα λαμπερά της φανάρια, στα καντούνια, στα μικρά σοκάκια, στο Λιστόν, στα Ανάκτορα και τους δρόμους του νησιού χαμήλωσαν το φωτισμό. Με το πένθιμο μωβ χρώμα, φωτίζεται και ο τεράστιος Σταυρός στο Παλαιό Φρούριο, που είναι ορατός μέχρι την Ηγουμενίτσα.
Την Μεγάλη Πέμπτη η Κέρκυρα «βυθίζεται» στη θλίψη. Τα Άγια Πάθη βρίσκονται στο αποκορύφωμά τους. Η ιδιαιτερότητά του νησιού, είναι ότι ορθόδοξοι και καθολικοί βιώνουν μαζί τις μέρες του Πάσχα, μην ακολουθώντας τους ημερολογιακούς διαχωρισμούς που βασίστηκαν στο γέμισμα απλά της σελήνης
Το βράδυ, στον Καθεδρικό Ναό των καθολικών, στο Duomo, θα αναβιώσει η «Τελετή του Νιπτήρα», όπου γίνεται η αναπαράσταση της «νίψεως των ποδών των Αποστόλων από τον Κύριο». Ο αρχιεπίσκοπος των καθολικών, Ιωάννης Σπιτέρης, όπως ορίζει το τελετουργικό, μετά το πέρας των 12 Ευαγγελίων θα πλύνει τα πόδια δώδεκα πιστών, είθισται μικρών παιδιών, αναπαριστώντας έτσι τη θρησκευτική παράδοση που θέλει τον Ιησού να πλένει τα πόδια των μαθητών του στο Μυστικό Δείπνο.
Στην περιοχή Φιγαρέτο του Κανονίου στην Ιερά Μονή Υπεραγίας Θεοτόκου Κασσωπίτρας, που υφίσταται πριν από το 1706 , θα αναβιώσει στον προαύλιο χώρο της Μονής, η Σταύρωση του Κυρίου.
Παράλληλα στην ύπαιθρο θα ξεκινήσει το «πλέξιμο του γαϊτάνιου». Ένα έθιμο που χάνεται στα βάθη του χρόνου και το συναντά κανείς πρώτα στα χρόνια της τουρκοκρατίας. Με το νησί να βρίσκεται μεν κάτω από τον ενετικό ζυγό, οι καρδιές όλων των Ελλήνων δε το Πάσχα να χτυπούν με τον ίδιο χτύπο. Το έθιμο λαμβάνει χώρα μέσα στην εκκλησία, κατά τη διάρκεια της δοξολογίας των 12 Ευαγγελίων. Οι γυναίκες πλέκουν με το κροσσοβέλονο το γαϊτάνι, ένα έντεχνα πλεγμένο κορδόνι με μεταξωτές κλωστές, βαμβακερό, που κάποτε στόλιζε τα ρούχα στο κάτω μέρος των μανικιών και στον ποδόγυρο. Το πλέξιμο σταματά, κάθε φορά που απαγγέλλεται Ευαγγέλιο. Σήμερα το «γαϊτάνι» οι γυναίκες το κρατούν στα σπίτια τους για ευλογία.
Με κατάνυξη εορτάζεται η «Λαμπρή» στη Ζάκυνθο
Με κατανυκτικό τρόπο, χάρη στα έθιμα και τις παραδόσεις που αναπτύχθηκαν στη διάρκεια της ιστορικής πρόσδεσης του νησιού με λαούς και πολιτισμούς της δύσης, εορτάζεται το Πάσχα ή η Λαμπρή, όπως αναφέρεται στη λαϊκή παράδοση της Ζακύνθου.
Οι θρησκευτικές εκδηλώσεις χαρακτηρίζονται από την επτανησιακή πολυφωνική εκκλησιαστική μουσική και από έθιμα που έχουν βαθιές τις ρίζες τους στη θρησκευτική πίστη και στα διάφορα πληθυσμιακά ρεύματα που κυριάρχησαν στα Ιόνια νησιά.
Η επτανησιακή παράδοση σε συνδυασμό με τη θρησκευτική κατάνυξη των ημερών κάνουν τις ακολουθίες της μεγάλης εβδομάδας και την Ανάσταση του μεγάλου Σαββάτου, μια περίοδο με πολλά γοητευτικά στοιχεία που χιλιάδες ντόπιοι και επισκέπτες ζουν με συγκίνηση κάθε χρόνο.
Οι θρησκευτικές εκδηλώσεις αρχίζουν την Κυριακή των Βαΐων και συνεχίζονται τη Μεγάλη Τρίτη με την ακολουθία του Νυμφίου, τη Μεγάλη Τετάρτη, με το Μυστήριο του Ευχελαίου και από τη Μεγάλη Πέμπτη και μετά ακολουθεί ένα πυκνό πρόγραμμα εκδηλώσεων, μέρα και νύχτα που κρατά ξάγρυπνους πολλούς χριστιανούς και κορυφώνεται με την Ανάσταση, τα μεσάνυχτα του Μεγάλου Σαββάτου.
Συγκεκριμένα το πρωί της μεγάλης Πέμπτης ανοίγουν οι θύρες όλων των ναών από νωρίς το πρωί για να υποδεχτούν τους πιστούς, ενώ οι καμπάνες χτυπούν για τελευταία φορά πριν την Ανάσταση.
Το πρωί τελείται η θεία λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου και το απόγευμα της ίδιας ημέρας η Ακολουθία του Όρθρου της Μεγάλης Παρασκευής, δηλαδή τα Άγια Πάθη.
Τη Μεγάλη Παρασκευή το πρωί τελείται η ακολουθία των Μεγάλων Ωρών και στη συνέχεια η ακολουθία του Εσπερινού, δηλαδή η Αποκαθήλωση.
Ο ιερέας κατεβάζει την ολόσωμη ξυλόγλυπτη εικόνα του Ιησού τυλιγμένη σε λευκό σεντόνι από το σταυρό και την περιφέρει εντός του ναού. Στη συνέχεια την τοποθετεί στον Επιτάφιο.
Την ίδια ημέρα στις 2 το μεσημέρι γίνεται με κατάνυξη και μεγαλοπρέπεια η μοναδική στον ορθόδοξο χριστιανικό κόσμο λιτανεία του Εσταυρωμένου στην πόλη. Χιλιάδες πιστοί συρρέουν στην κεντρική πλατεία του νησιού και ακολουθούν τη μυσταγωγική τελετή με τον Εσταυρωμένο και την περίφημη εικόνα της Mater Dolorosa μέχρι την εκκλησία του Αγίου Νικολάου των ναυτικών, όπου ο μητροπολίτης ευλογεί τους πιστούς και μεταφέρει τον Εσταυρωμένο στο εσωτερικό της εκκλησίας τον τοποθετεί στον Επιτάφιο.
Το βράδυ σε όλες τις εκκλησίες του νησιού ακολουθεί ο επιτάφιος θρήνος.
Ξημερώνοντας Μεγάλο Σαββάτο, στις 1:30 πμ, τελείται στον Μητροπολιτικό Ναό της πόλης η Ακολουθία του Όρθρου του Μεγάλου Σαββάτου ή ο Επιτάφιος Θρήνος και στις 4 το πρωί γίνεται η λιτανεία του Επιταφίου στην πόλη.
Με την επιστροφή της πομπής στο Ναό ακολουθεί ο Εσπερινός του Μεγάλου Σαββάτου και η πρώτη Ανάσταση, η γνωστή από τα βενετσιάνικα έθιμα Γκλόρια, σε ανάμνηση της δόξας του Χριστού μετά την Ανάσταση που συνοδεύεται από το σπάσιμο των πήλινων στην πλατεία του Αγίου Μάρκου αλλά και στις αυλές των σπιτιών.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
