Αναζητείται υπερ-εργολάβος για να αναλάβει τις εργολαβίες του άξονα Πάτρα – Πύργος που δεν θα καταφέρουν να υλοποιήσουν οι μειοδότες.
Το αντίστροφο δηλαδή των όσων μέχρι τώρα ισχύουν στα δημόσια έργα, όπου ο μειοδότης εργολάβος κατασκευάζει το έργο με υπεργολαβίες. Και όλα αυτά, λόγω της λογικής του αρμόδιου υπουργού Χρ. Σπίρτζη που εφηύρε τη λύση της… σαλαμοποίησης του Πάτρα – Πύργος για τους γνωστούς και πολυσυζητημένους λόγους.
Με το θέμα, που απασχολεί έντονα τις αρμόδιες υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης για το αν θα δώσουν το πράσινο φως, ασχολείται αναλυτικά στην πασχαλινή έκδοσή της εφημερίδας “Το Βήμα” και στο σχετικό του ρεπορτάζ αναφέρει:
«Η λύση ενός από μηχανής σωτήρα φαίνεται ότι διερευνάται για όσες εργολαβίες του άξονα Πάτρα – Πύργος βρίσκονται στο κόκκινο, όχι μόνο λόγω των μεγάλων εκπτώσεων, που ξεπερνούν το 50%, αλλά και λόγω των προβλημάτων χρηματοδότησης που αντιμετωπίζει ο Ομιλος Καλογρίτσα που έχει μειοδοτήσει σε τέσσερις εκ των οκτώ εργολαβιών. Ετσι, το να “δέσει” κάποια από τις μεγάλες κατασκευαστικές εταιρείες της χώρας με σχήματα που έχουν μειοδοτήσει μπορεί να καθησυχάσει και τις ευρωπαϊκές αρχές ως προς τη βιωσιμότητα του πρότζεκτ, προκειμένου να εγκρίνουν τον φάκελο μεγάλου έργου εντός Απριλίου.
Κατόπιν οι υποψήφιοι ανάδοχοι θα πρέπει να καταθέσουν τις εγγυητικές επιστολές και τα απαραίτητα δικαιολογητικά, ώστε οι συμβάσεις να σταλούν προς έγκριση στο Ελεγκτικό Συνέδριο και εν συνεχεία στη Βουλή. Στο σημείο όμως που έχουν φτάσει τα πράγματα, με τις διαγωνιστικές διαδικασίες να σέρνονται περίπου δύο χρόνια, το χρονοδιάγραμμα για να προλάβει η χώρα το τρέχον ΕΣΠΑ -που κλείνει το 2022- έχει στενέψει χαρακτηριστικά. Δεδομένου ότι η κατασκευαστική περίοδος του έργου ανέρχεται σε 42 μήνες, πρέπει όλα να τρέξουν με πρωτοφανείς για τα ελληνικά δεδομένα ρυθμούς.
Οι ανησυχίες σχετικά με τις υπερβολικές εκπτώσεις, όπως έχουν εκφραστεί και από τον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Τεχνικών Εταιρειών (ΣΑΤΕ), αφορούν καθυστερήσεις στα χρονοδιαγράμματα, αμφιλεγόμενη ποιότητα κατασκευής λόγω της χρήσης φθηνών υλικών και εξοπλισμού, καθώς και συμπίεση των αμοιβών προκειμένου να “βγουν” τα έργα κάτω του κόστους. Φόβοι που διογκώνονται έτι περαιτέρω όταν ο ανάδοχος καταφύγει στη λύση του υπεργολάβου. Οπως λένε οι εκπρόσωποι των εργοληπτών, το φαινόμενο θα οδηγήσει σε μια νέα γενιά πτωχευμένων επιχειρήσεων, καθώς όσοι δεν μπορούν να ανταγωνιστούν προσφορές κάτω του κόστους μοιραία θα καταρρεύσουν».
