Τον Ιούνιο του 2015, την εποχή της «υπερήφανης» διαπραγμάτευσης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και της θεωρίας των παίγνιων του Βαρουφάκη, που κόστισαν με μετριοπαθείς υπολογισμούς τουλάχιστον 100 δις ευρώ,
επιβολή κεφαλαιακών ελέγχων, απώλεια της αξίας των τράπεζων που είχαν ανακεφαλαιοποιηθεί ύψους 25 δις, ο πρωθυπουργός σε μια χαλαρή συζήτηση με δημοσιογράφους ελληνικών και ξένων μέσων ενημέρωσης, ρωτήθηκε πότε θα φορέσει γραβάτα: «Όταν θα καταφέρω να κουρευτεί το χρέος».
Για τον πρωθυπουργό και τον κυβερνητικό του εταίρο, η στιγμή αυτή ήταν την περασμένη Παρασκευή, αμέσως μετά το Eurogroup της 22 Ιουνίου και την συμφωνία για την πολυαναμενόμενη ρύθμιση του ελληνικού χρέους.
Η συμφωνία αυτή, διαφημίστηκε και γιορτάστηκε από τους κυβερνητικούς εταίρους δεόντως, με μια εκδήλωση στο Ζάππειο και τον Τσίπρα να εμφανίζεται με γραβάτα.
Πιστός στο προεκλογικό του αφήγημα περί «καθαρής» εξόδου από τα μνημόνια, ο πρωθυπουργός προσπάθησε να εμφανίσει την συμφωνία ως ιστορική, που εμπεριέχει κούρεμα χρέους. Είναι όμως έτσι στην πραγματικότητα;
Δυστυχώς, για την χώρα, η αλήθεια και η πραγματικότητα διαψεύδει για πολλοστή φορά τα επικοινωνιακά τεχνάσματα της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Η απόφαση του Eurogroup βάζει ένα τέλος στο παραμύθι των κ. Τσίπρα και Καμμένου περί «καθαρής» εξόδου και περιγράφει επακριβώς ένα νέο μνημόνιο διαρκείας, που όμως σε αντίθεση με τα 3 προηγούμενα δεν περιλαμβάνει χρηματοδότηση. Επίσης, και το σημαντικότερο, παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης να το εμφανίσει ως τέτοιο, ώστε να δικαιολογηθεί και η γραβάτα, δεν περιλαμβάνει κανένα ονομαστικό κούρεμα χρέους. Κανένα.
Η συγκεκριμένη απόφαση, από την μια, δίνει μια απάντηση στις ανάγκες χρηματοδότησης, από την άλλη όμως την καταδικάζει σε λιτότητα διαρκείας και θέτει ισχυρά εμπόδια στην επίτευξη υψηλών ρυθμών ανάπτυξης. Έτσι, η συμφωνία προβλέπει αναβολή των τόκων για τα δάνεια του EFSF και παράταση του μέγιστου μέσου όρου ωρίμανσης κατά 10 χρόνια, ένα κεφαλαιακό μαξιλάρι που καλύπτει χρηματοδοτικές ανάγκες 22 μηνών μετά το τέλος του προγράμματος, τον Αύγουστο του 2018 και τη σταδιακή επιστροφή ύψους 4.8 δισ. ευρώ των κερδών των Κεντρικών Τραπεζών από τα ελληνικά ομόλογα του 2014. Τα συγκεκριμένα κεφάλαια θα μεταφέρονται στην Ελλάδα ισόποσα, σε εξαμηνιαία βάση. Αυτό που ο κ. Τσίπρας αποφεύγει να πει, είναι πως ήδη από το 2012 είχε συμφωνηθεί να επιστραφούν στην Ελλάδα κέρδη 7.7 δις, τα οποία χάθηκαν λόγω της διακοπής του προγράμματος το 2015, εξαιτίας του καταστροφικού εξάμηνου και των πειραματισμών των Τσίπρα-Βαρουφάκη.
Τι άλλο περιλαμβάνει η συμφωνία; Μείωση συντάξεων και αφορολόγητου από 1.1.2019, υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% μέχρι το 2022 και 2,2% μέχρι το 2060. Κάτι τέτοιο δεν έχει επιτύχει ποτέ καμιά χώρα στον κόσμο. Την ίδια στιγμή έχει συμφωνήσει μέτρα για περικοπή συντάξεων που θα φθάνει μέχρι το 18% και μείωση του αφορολόγητου από το 2020. Πουθενά στην συμφωνία δεν υπάρχει διασύνδεσή του χρέους, με την ανάπτυξη, η γαλλική πρόταση δηλαδή, που προέβλεπε αυτόματη σύνδεση των μέτρων για το χρέος με το ρυθμό ανάπτυξης.
Σε συντομία πήραμε τέταρτο μνημόνιο, χωρίς χρηματοδότηση, χωρίς κούρεμα χρέους, με περικοπή συντάξεων, μείωση του αφορολόγητου, πρωτογενή πλεονάσματα στο 3,5% του ΑΕΠ έως το 2022 και 2,2% μέχρι το 2060, αξιολογήσεις κάθε τρεις μήνες, δέσμευση του εθνικού μας πλούτου, για μια δεκαετή επιμήκυνση των δανείων του EFSF και μια δεκαετή περίοδο χάριτος στην πληρωμή των σχετικών τόκων. Το 2012 κ. Τσίπρας χαρακτήριζε την 10ετη επιμήκυνση, ως ένα μακρύτερο σχοινί για να κρεμαστούμε. Για μια ακόμα φορά οι διαπραγματευτικές ικανότητες των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και του κ. Τσίπρα αποδεικνύονται τουλάχιστον ελλείπεις.
Ο Γιάννης Ανδρέου είναι μέλος της Κ.Π.Ε του Κινήματος Αλλαγής.
