Παρέμβαση του Βαγγέλη Γούργαρη στη συνεδρίαση του ΠεΣυ στις 29-10-2018 για τη ΣΜΠΕ της έρευνας και εξόρυξης υδρογονανθράκων.
Είναι απαράδεκτος ο τρόπος που φέρατε για συζήτηση τη Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων για την έρευνα και την εξόρυξη υδρογονανθράκων νότια και ανατολικά της Πελοποννήσου. Φέρατε τελευταία στιγμή μια εισήγηση χιλίων σελίδων χωρίς να υπάρχει χρόνος για ουσιαστική μελέτη. Αδιαφορείτε για τις επιπτώσεις και το μόνο που σας ενδιαφέρει είναι η υπερψήφισή της. Η εισήγηση ενισχύει την ανησυχία μας σχετικά με την πληρότητα των μελετών περιβαλλοντικών επιπτώσεων, των σχεδίων περιβαλλοντικής παρακολούθησης, πρόληψης και περιορισμού των συνεπειών των πιθανών ατυχημάτων.
Το ίδιο έγινε και με τις ΣΜΠΕ για την εξόρυξη υδρογονανθράκων στον Κυπαρισσιακό κόλπο και στο Ιόνιο.
Μάλιστα στη Μελέτη δεν υπήρξαν αναφορές για γνωστά ζητήματα που αφορούν στη διαρροή τοξικών αποβλήτων, καθώς και βομβών απεμπλουτισμένου ουρανίου από την εποχή των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών της Γιουγκοσλαβίας.
Δεν διασφαλίζεται ότι θα γίνει λεπτομερής καταγραφή και αποτύπωση μικροζωνικών μελετών για τις περιοχές που πρόκειται να εμπλακούν στις εξορύξεις, δεν είναι γνωστό σε ποια νερά θα γίνει η εξόρυξη.
Μιλάμε για μια περιοχή υψηλής σεισμικότητας, με σημαντική τουριστική και αλιευτική δραστηριότητα, υδατοκαλλιέργειες, ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά και προστατευμένες φυσικές περιοχές, υπάρχουν σοβαροί κίνδυνοι σε περίπτωση ατυχημάτων να καταστραφούν οι τοπικές οικονομίες.
Η ύπαρξη νομοθετικού πλαισίου και σύγχρονης τεχνογνωσίας των ομίλων δεν εμπόδισε την εκδήλωση διεθνώς ατυχημάτων μεγάλης έκτασης, με διαρροή πετρελαιοειδών που προκάλεσε θανάτους, μεγάλη οικολογική καταστροφή και μακροπρόθεσμες συνέπειες στην οικονομία των κατοίκων, όπως οι πυρκαγιές, εκρήξεις σε πλατφόρμες – εξόρυξης στον Κόλπο του Μεξικού το 2010 και στη Βόρεια Θάλασσα το 1998, ή στα ατυχήματα πετρελαιοφόρων στις ακτές της Γαλλίας, της Βρετανίας, της Νότιας Κορέας και της Ισπανίας τις τρεις τελευταίες δεκαετίες.
Όλα αυτά αφορούν υπεράκτιες εργασίες έρευνας και εκμετάλλευσης, για τις οποίες υπάρχει σχετικό πλαίσιο ασφάλειας, ενώ για τις χερσαίες εργασίες δεν έχει ούτε καν θεσμοθετηθεί αντίστοιχο ειδικό πλαίσιο.
Ολοι ξέρουμε τι συμβαίνει στον καπιταλισμό, όπου τα όποια μέτρα πρόληψης και αντιμετώπισης κινδύνων περιορίζονται στο πλαίσιο του «κόστους – οφέλους» για το κεφάλαιο.
Έκθεση της ΕΕ αναφέρει έξι μεγάλα ατυχήματα σε χερσαίες εγκαταστάσεις μεταξύ 2003 και 2010, ενώ ένα μόνο αντίστοιχο ατύχημα είχε 200 νεκρούς στην Κίνα.
Μόνο την περίοδο 2006 – 2010 καταγράφηκαν 6.995 σοβαρά περιστατικά διαρροών παγκοσμίως.
Δεν έχουμε καμία εμπιστοσύνη σε κυβέρνηση και Περιφέρεια γιατί δεν νοιάζονται για την προστασία της δημόσιας υγείας και του περιβάλλοντος αλλά για τη διασφάλιση της κερδοφορίας των ενεργειακών ομίλων.
