Κυριακή 9/8 σούρουπο φθάσαμε στο όμορφο Χιλιομόδι ,για να παρακολουθήσουμε το θεατρικό έργο ” Ο Έμπορος της Βενετίας”. του Ουίλιαμ Σαίξπηρ.Η θεατρική εμπειρία μας δεν εξαντλήθηκε κατά την διάρκεια της παράστασης , άρχισε με το που πατήσαμε το πόδι μας στις παλιές αποθήκες του Γεωργικού Συνεταιρισμού Χιλιομοδίου και αντικρίσαμε το υπέροχο σκηνικό που θύμιζε πραγματική Βενετία .Τα κανάλια ,οι πλωτές γέφυρες ,το χρώμα του κτιρίου με τα ψηλά παράθυρα ,ο αντικατοπτρισμός του υγρού στοιχείου στους υποφωτισμένους τοίχους, η μυρωδιά της υγρασίας από την νοτισμένη βροχερή ατμόσφαιρα ο γονδολιέρης , λειτούργησαν ως σηματοδότες της τοπογραφίας της Βενετίας.Και η εμπειρία συνεχίστηκε με το που πάτησαν το σανίδι οι ηθοποιοί. Ο Μπασάνιο ,με τον έρωτα του για την όμορφη πλούσια κληρονόμο Πόρσια του Μπέλμοντ,
ζητά από τον φίλο του Αντόνιο να του δώσει 3000 χρυσά δουκάτα για να πάει να την βρει.Ο Αντόνιο που όλα του τα χρήματα τα έχει στα πλοία και τις επιχειρήσεις του δέχεται να δανειστεί από τον πιό μισητό άνθρωπο της Βενετίας ,τον γέρο Σάυλοκ. Έναν Εβραίο τοκογλύφο που βάζει ως ποινική ρήτρα ,εάν δεν του επιστραφούν τα χρήματα εμπρόθεσμα, να κόψει μισή λίβρα σάρκας από οποιοδήποτε μέρος του σώματος του Αντονιο.Ενα έργο που γράφτηκε ως κωμωδία από τον Σαίξπηρ με πλούσια πλοκή και ομοιότητες με την σημερινή κοινωνία.Ο ξένος και ο γηγενής, θρησκευτική και φυλετική ετερότητα ,η παρουσία του ξένου και η δυσκολία της αφομοίωσης του αποκλεισμένου. Οι τοκογλύφοι και το αίμα.(Με πόσο διαφορετική ματιά είδα σε αυτή την ηλικία τουςρόλους του έργου).
Ο Αντόνιο χάνει τα καράβια και ο Σάυλοκ την κόρη του που φεύγει και παντρεύεται έναν χριστιανό φίλο του Μπασιάνο.Εκεί που έχει αποτύχει ένας βάρβαροςκαι ένας γέρος αριστοκράτης να λύσει το αίνιγμα γάμου που ο πατέρας της Πόρσια έχει ορίσει για να παντρέψει την κόρη του, με τα τρία κουτιά ,χρυσό , ασημένιο, μολυβένιο που ένα από τα τρία κρύβει το πορτραίτο της Πόρσια, έρχεται ο χριστιανός Μπασιάνο και τα καταφέρνει με την ταπεινότητα του , ανοίγει το μολυβένιο κουτί βρίσκει το πορτραίτο και παντρεύεται την όμορφη κόρη.Η συμφορά στην θάλασσα κάνει τον Αντόνιο να μην μπορεί να δώσει τα χρήματα στην ώρα τους στον Σάυλοκ και αυτός ακονίζει το μαχαίρι για να πάρει την μισή λίβρα σάρκας.Μάταια ο Μπασιάνο προσπαθεί να πληρώσει δίπλα και τριπλά χρήματα που η πλούσια σύζυγός του έδωσε ,ο Σάυλοκ επιμένει :την σάρκα. Ως από μηχανής Θεός η Πόρσια με νομικά τεχνάσματα καταφέρνει να υπερκεράσει τον δόγη στην κρίση του, σώζει τον Αντόνιο,ταπεινώνει τον Σάυλοκ του παίρνει όλη την περιουσία και την μοιράζει στο κράτος και στην κόρη του που έχει γίνει εν τω μεταξύ μι χριστιανή. Το αποκορύφωμα της τιμωρίας του ο εξαναγκασμός του στο να αλλαξοπιστήσει. Ένα έργο ύμνος στην αληθινή φιλία την άδολη αγάπη την γενναιοδωρία αλλά και καταπέλτης για την πονηρία την φιλαργυρία. Είδαμε όμως, πως για να διαμορφωθεί αυτός ο κακός χαρακτήρας έφταιγε η απομόνωση ,οι βρισιές για την διαφορετικότητα του Σάυλοκ, από όλους αυτούς που υποστήριζαν την αγάπη.
Πολύ καλές ερμηνείες όλων των ηθοποιών που έδειχναν να το απολαμβάνουν.Στο ρόλο του Σάυλοκ ο Δημήτρης Ανδριανός ,υπέροχος για μια άλλη φορά, ηθοποιός κορυφαίος του Εθνικού Θεάτρου μας έπρεπε να είναι.Μας έδωσε τον Σάυλοκ πολύπαθο χαρακτήρα αλλά και που ευχαριστείται με το μαρτύριο του Αντόνιο, με αποτέλεσμα η απέχθεια ή η συμπάθεια να επαφίεται στην κρίση του θεατή.Το φαρμακερό βλέμμα του ,οι κινήσεις του το σκυφτό βάδισμα του , ο τρόπος που κρατούσε το ρούχο του η εκφορά του λόγου του, τον έκανε ένα με το πρόσωπο που υποδυόταν. Η Γεωργία Σκούπα ως Πόρσια εκφραστική στην αγάπη της και εύστροφη με καθαρό λόγο στο δικαστήριο. Έμπειρη ηθοποιός ξεχωρίζει. Ο κόντρα ρόλος της Αναστασίας Λαυκιώτη ως υπηρέτης Λάνσελοτ αποκάλυψη .Για άλλη μια φορά έδειξε πως είναι σπουδαία ηθοποιός υψηλής κλάσης , όποιο ρόλο και αν υποδύεται τον ζει τον χαίρεται. Αεικίνητη με χιούμορ μας εξέπληξε.Όλοι οι συντελεστές της παράστασης αξίζουν συγχαρητήρια ένας ένας,τους ευχαριστούμε για το αποτέλεσμα. Και η εμπειρία συνεχίζεται και μετά το πέρας της παράστασης, συναντάμε τον Σκηνοθέτη κύριο Χρίστο Τσίρτση ,δεν βγήκε να υποκλιθεί γιατί πενθούσε την απώλεια του πατέρα του .Πριν λίγες ώρες όλος ο θίασος και το χωριό τον συνόδευσε στην τελευταία του κατοικία .Θλιμμένος μας ευχαριστεί για τα καλά μας λόγια.Αιωνία η μνήμη του γεννήτορα σου αγαπημένε μας σκηνοθέτα ,που έφέρε ένα χρήσιμο τέκνο στην κοινωνία μας.
Η εμπειρία τελειώνει στην ταβέρνα του Ρόκο στην πλατεία του χωριού, με βαθυκόκκινο νεμεάτικο κρασί.Τελικά του άξιζε τέτοια τιμωρία του Σάυλοκ, ήταν ανεύθυνη πράξη ο δανεισμός και μάλιστα όταν δεν ήξερες ότι θα λύσεις το αίνιγμα ….
Πολλά ερωτήματα δεν απαντήθηκαν και πολλές ομοιότητες βρέθηκαν με σημερινά γεγονότα.
Η Θεατρική Σκηνή Χιλιομοδίου για άλλο ένα καλοκαίρι μας γέμισε την ψυχή και μας προβλημάτισε επικοδομητικά. ΕΥΓΕ
Μαρία Χρισταρά.
