Η πολιτική είναι, ήταν και θα είναι μία εφήμερη ασχολία ή λειτούργημα αν θέλετε πείτε το που πρέπει να διαρκεί για λίγο, για όσο οι ιδέες, η όρεξη και η δύναμη αντέχουν. Για όσο σε ζητάει ο κόσμος, για την παρακαταθήκη που άφησες, για το έργο που έχεις κάνει και για αυτό που θέλεις να προσφέρεις. Στην περίπτωση του Πέτρου Τατούλη φαίνεται ότι πήγαν όλα λάθος από την στιγμή που αποφάσισε να ασχοληθεί με την αυτοδιοίκηση εν έτη 2010. Ο κόσμος της Πελοποννήσου τον εμπιστεύτηκε με πρώτους και καλύτερους τους Αρκάδες αφού η καταγωγή και ο τόπος κατοικίας του είναι η Αρκαδία.
Η πρώτη του θητεία σηματοδοτήθηκε και από το χρίσμα του τότε ΠΑΣΟΚ και του ΛΑΟΣ και η εκλογή του στέθφηκε με επιτυχία. Το έργο ήταν από ανύπαρκτο έως μηδενικό με εταιρείες να ξεκινούν μεγάλα έργα της Πελοποννήσου, να τα αφήνουν στην μέση, να δίνουν μικρές εκπτώσεις, να επικρατεί μόνιμα σύγχυση και αλληλουχία σφαλμάτων.
Ωστόσο οι Πελοποννήσιοι θεώρησαν σωστό να δοκιμάσουν άλλη μία φορά τον 64χρονο τότε πολιτικό Τατούλη και το 2014 με στην στήριξη της Νέας Δημοκρατίας αυτή την φορά επανεκλέγεται και παίρνει άλλη μία και όπως φάνηκε και στην συνέχεια ήταν η τελευταία του ευκαιρία να πείσει.
Η δεύτερη θητεία υπήρξε ακόμη χειρότερη για την Πελοπόννησο από την πρώτη εξ ου και οι σκελετοί που βρήκε ο θριαμβευτής του 2019 Παναγιώτης Νίκας. Μπορώ με απόλυτη βεβαιότητα να πω και να γράψω εν προκειμένω ότι ο Πέτρος Τατούλης χάνει πριν από τέσσερα χρόνια για πρώτη φορά στην πολιτική του καριέρα και η ήττα δεν γίνεται αποδεκτή σε όλη την διάρκεια της θητείας τους. Η αντιπολίτευση περιοριζόταν σε κραυγές και άνανδρες επιθέσεις κατά όλων όσων διαφωνούσαν με την “Νέα Πελοπόννησο”. ‘Ελεγχοι στις υπηρεσίες και σε όλη την Περιφέρεια ξεκινά εξονυχιστικά ο Παναγιώτης Νίκας που άφησε ένα Δήμο Καλαμάτας “διαμάντι” σε όλα του και μπαίνει μέσα στην ανοργανωσιά, στην παύση των όποιων έργων, στην μη απορρόφηση προγραμμάτων ΕΣΠΑ και άλλων φορέων και σηκώνει μανίκια για δουλειά.
Το “σωτήριο” κατά τα άλλα έτος 2023 ο Πέτρος Τατούλης αποφασίζει ότι δεν πρέπει να αλλάξει ηγέτη ο συνδυασμός που πήγε δεκάδες χρόνια πίσω την Πελοπόννησο και ηγείται και πάλι της παράταξής του που μόνο παλαιωμένο και αραχνιασμένο από το χρονοντούλαπο της ιστορίας έργο μπορεί να προσφέρει. Η πολιτική υστεροφημία τον οδηγεί με μαθητική ακρίβεια σε πολιτική κατρακύλα ενώ η με τόλμη αποχώρησή του θα μπορούσε να στεφθεί με επιτυχία. Πόσο μάλλον αν παραχωρούσε ή ζητούσε εσωτερικές εκλογές για την ανάδειξη νέου αρχηγού.
‘Ενας άοσμος και χωρίς ουσία προεκλογικός αγώνας, τα δυνατά σφιξίματα σε αγκαλιές που μόνο υποκρισία δηλώνουν γιατί ξέρουν οι Πελοποννήσιοι την επόμενη μέρα, ένα πρόγραμμα που δεν πείθει ότι θα γίνει γιατί ποτέ δεν έγινε και κάποιοι φανατισμένοι τοξικοί υποψήφιοί του που προκαλούν ανασφάλεια και τρόμο στους πολίτες με τα καμώματά τους.
Απέναντι σε έναν πανίσχυρο και φρέσκο νέο υποψήφιο, τον Δημήτρη Πτωχό που είναι μέσα στην καρδιά των προβλημάτων της κοινωνίας και των επιχειρήσεων. Που το όραμα και η ζωντάνια του συνδυασμού του θα φέρουν την Πελοπόννησο εκεί που ξεκίνησε να την πηγαίνει ο Παναγιώτης Νίκας. Με έργο, καινοτομίες, θέσεις εργασίας και ασφάλεια για τους πολίτες.
Η αποχώρησης στις 9 Οκτωβρίου του ηγέτη της Νέας Πελοποννήσου θα σηματοδοτήσει νέες εξελίξεις για την παράταξη και θα προσφέρει στην κοινωνία την υγιή αντιπολίτευση που της αξίζει.
Σ.Μπαλή
