• Κάποτε οι δάσκαλοι τοποθετούνταν πριν ανοίξουν τα σχολεία κι ήταν τόσοι, όσα τα τμήματα του σχολείου. Τώρα οι δάσκαλοι έρχονται σ΄ όλη τη διάρκεια της χρονιάς και τα τμήματα καλύπτονται μ΄ ό,τι να ΄ναι, όπως – όπως.
• Κάποτε στο σχολείο κάναμε μαθήματα κι είχαμε βιβλία. Τώρα έχουμε «προγράμματα» και «ευέλικτη ζώνη». Δηλαδή «μάθημα να μη γίνεται κι ό, τι θέλει ας γίνεται».
• Κάποτε η ύλη, τα μαθήματα κι η μαθησιακή μέθοδος, είχαν αρχή, μέση και τέλος, τώρα βάζουν στα πρωτάκια υπολογιστές και αγγλικά, πριν μάθουν την ελληνική αλφαβήτα ή βάζουν το ελάχιστο κοινό πολλαπλάσιο, πολλά κεφάλαια μετά την πρόσθεση ετερώνυμων κλασμάτων.
• Κάποτε οι δάσκαλοι είχαν ωράριο και δικαιώματα. Είχαν ο καθένας το σχολείο του κι ανέπτυσσε σχέσεις με τους συναδέλφους τους, με τα παιδιά και με τους γονείς. Τώρα οι περισσότεροι είναι συμβασιούχοι, ΕΣΠΑ, μεταταγμένοι, αποσπασμένοι, περιπλανώμενοι, που πάνε σε τέσσερα ή και σε πέντε σχολεία, με αποτέλεσμα να μην προλαβαίνουν να μάθουν ούτε τα ονόματα των συναδέλφων τους. Πόσο μάλλον τα ονόματα των παιδιών.
• Κάποτε μας έλεγαν ότι «το ολοήμερο είναι κοινωνική ανάγκη» Τώρα έχουν κλειστά τα ολοήμερα προκειμένου να εξοικονομήσουν δασκάλους για τα πρωινά τμήματα ή δουλεύουν χωρίς Δάσκαλο με όσες ώρες «περισσεύουν» στις ειδικότητες!
• Κάποτε μας έλεγαν προκειμένου να συγχωνεύσουν σχολεία, ότι τα παιδιά θα πηγαίνουν σε μεγαλύτερα και καλύτερα σχολεία και θα κάνουν γλώσσες, πληροφορική, θα μεταφέρονται με έξοδα της πολιτείας, ξέχασαν όμως να βάλλουν δρομολόγια λεωφορείων για να πηγαίνουν τα παιδιά από και προς τα σπίτια τους. Τα τρία δρομολόγια έγιναν πέρσι δύο και φέτος ένα .Το παιδί που σχολάει στις 12.20 φτάνει στο σπίτι του στις 2.30 στην καλύτερη περίπτωση με υποχρεωτική εγγραφή στο ολοήμερο! Άραγε μέσα στα λεωφορεία ποιός τα προσέχει?
• Κάποτε τα τμήματα σχηματιζόταν με παιδαγωγικά κριτήρια κι αποφάσεις των συλλόγων διδασκόντων. Τώρα τα τμήματα έχουν μόνο … αριθμούς (πάνω από 25) και τα φτιάχνει ο Big brother των σχολείων.
• Κάποτε είχαμε τμήματα ένταξης, τμήματα υποδοχής κι άλλα τέτοια. Τώρα είναι όλα χύμα. Τώρα παιδοφυλακτήριο δεν είναι μόνο το ολοήμερο, αλλά γίνεται σιγά σιγά όλο το σχολείο.
• Κάποτε στόχος ήταν όλα τα παιδιά να πηγαίνουν στο σχολείο. Τώρα επίσημα αφήνουν χιλιάδες προνήπια εκτός σχολείου, σαν κάτι πολύ απλό και φυσιολογικό.
• Κάποτε οι εκπαιδευτικοί κι οι γονείς επιδίωκαν ΜΟΡΦΩΣΗ και ΓΝΩΣΗ. Τώρα όλη η λειτουργία του σχολείου στοχεύει στην κατάρτιση και τη διαχείριση πληροφοριών.
• Κάποτε προτρέπαμε τα παιδιά μας να σπουδάσουν. Τώρα το υπουργείο προτείνει στους μικρούς μαθητές «να βιδώνουν βίδες» και να γίνουν τραγουδιστές από μικροί.
Αγαπητοί γονείς- εργαζόμενοι, άλλος δρόμος δεν υπάρχει, παρά μόνο αυτός ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ,για να προστατέψουμε τη Δημόσια και Δωρεάν Εκπαίδευση, και το Δικαίωμα των παιδιών μας στη μόρφωση.
Ανακοίνωση του συλλόγου εκπαιδευτικών Π.Ε Κορινθίας
