Παρατείνεται για ακόμη έξι μήνες η προσωρινή κράτηση της 35χρονης μητέρας από την Πάτρα καθώς σύμφωνα με την εισαγγελική κρίση που υιοθέτησε ομόφωνα το δικαστήριο, «προκύπτουν σοβαρές ενδείξεις ενοχής σε βάρος της». Πρώτος μάρτυρας στο δικαστήριο σήμερα (5/3) ο πατέρας των τριών νεκρών κοριτσιών ο οποίος με δάκρυα στα μάτια μίλησε για τις οδυνηρές, τις πολύ επώδυνες στιγμές που έζησε όταν έχασε τα δύο μικρότερα παιδιά του.
Όπως ανέφερε η δημοσιογράφος της ΕΡΤ, Άννα Βλαχοπαναγιώτη, τον ακούσαμε για πρώτη φορά στο δικαστήριο να μιλάει για τρεις δολοφονίες των παιδιών του, δείχνοντας πεπεισμένος ότι η πρώην σύζυγός του είναι αυτή που τα έχει σκοτώσει. Είπε χαρακτηριστικά ότι δεν μπορώ να πιστέψω τι έζησα με αυτή τη γυναίκα, όλα τότε έδειχναν διαφορετικά σε σχέση με το πώς εξελίσσονται σήμερα. Ο ίδιος επανέλαβε για ακόμη μία φορά ότι η πρώην σύζυγός του και κατηγορουμένη παιδοκτόνος ήταν εμμονική μαζί του, είχε παθολογική ζήλια και ότι έκανε τα αδύνατα δυνατά για να μη χωρίσουν κάθε φορά που ο ίδιος ζητούσε κάτι τέτοιο.
Να σημειωθεί ότι θερμό επεισόδιο συνέβη μόλις ολοκλήρωσε την κατάθεση ο πατέρας των τριών παιδιών. Κατά την αποχώρηση της, η 35χρονη κατηγορουμένη, επιχείρησε να του ορμήξει με τους δυο τους να ανταλλάσσουν στη συνέχεια κατηγορίες και βωμολοχίες.
«Δε θα ξαναπιάσεις τα παιδιά στο στόμα σου, μ…[…] παιχνίδι με τους δημοσιογράφους θέλεις να κάνεις;» είπε η μητέρα με τον πατέρα να της απαντά: «Τα παιδιά που δολοφόνησες εσύ π…[…]».
Η κατάθεση του πατέρα
Ήταν εμμονική
«Ήταν εμμονική η ζήλια, αλλά δε μπορούσα να το καταλάβω τότε, μέσα στη σχέση. Ήμασταν και οι δυο πολύ οξύθυμοι, πολύ έντονοι χαρακτήρες και κάθε τσακωμό τον τερματίζαμε. Πάντα φτάναμε στον χωρισμό και ποτέ στην πράξη. Για ασήμαντες αφορμές, παιδιάρισμα θα μπορούσα να πω. Στα 9 χρόνια είχε γίνει πέντε φορές. Κυρίως τσακωνόμασταν μέσω μηνυμάτων, γιατί δούλευα πολλές ώρες και μπορεί όταν γυρνούσα στο σπίτι, να ήμασταν μια χαρά. Φτάναμε να λέμε τη λέξη χωρισμός για πλάκα. Λες και ήταν μια άλλη λέξη…. Κάθε φορά που μιλούσαμε για χωρισμό, έκανε τα αδύνατα δυνατά να μη γίνει αυτό. Με απειλούσε ότι δε θα ξαναδώ τα παιδιά»
«Είναι κάτι εντελώς διαφορετικό αυτό που εξελίσσεται εδώ, με αυτό που συνέβαινε τότε. Δε μπορώ να πιστέψω τι έζησα με αυτή τη γυναίκα».
Τι είπε για την απώλεια του μεσαίου παιδιού
«16: 30 με 17: 00 δέχομαι ένα τηλεφώνημα από κατηγορούμενη, το σηκώνω και μου λέει “το παιδί έμεινε”. “Τι εννοείς”; της λέω. “Το παιδί έμεινε”, μου ξαναείπε».
Πρόεδρος: Πως την ακούσατε;
Μάρτυρας: Σοκαρισμένη, ταραγμένη.
«Τα παπούτσια τα έβαζα στη σκάλα, μπαίνω στο αμάξι, ανάβω τα αλάρμ, όση ταχύτητα μπορούσα να πιάσω, τόσο πήγαινα. Ταυτόχρονος την έπαιρνα τηλέφωνο την κατηγορουμένη. Μου έλεγε “δεν ξέρω τίποτα, είναι μέσα οι γιατροί”. Παρακάλαγα το θεό να είναι καλά. Μου έλεγε ότι είχαν μπει οι γιατροί, και ότι “δε λειτουργούν κάποια μηχανήματα, κάποια πιεσόμετρα. Τα αλλάζουν συνέχεια”. Εγώ καπάκι έπαιρνα ξανά τηλέφωνο, κάθε δυο τρία λεπτά. Και στο τρίτο τηλεφώνημα μου είπε ότι κάνουν κάρπα στο παιδί. Έφτασα στο νοσοκομείο, τη βλέπω ταραγμένη. Τη ρωτάω “τι έγινε;”. Μου λέει “δε ξέρω είναι οι γιατροί μέσα”. Πήγα να μπω μέσα και μου είπαν “περάστε έξω”. Βγήκε έξω ο κ. Τζιούβας, μας λέει “είμαι ένα εικοσάλεπτο μέσα, δεν επανέρχεται, θα κάνω ‘ό,τι μπορώ”. Του είπα “γιατρέ κάντε ότι μπορείτε”.
Μου είπε ότι “άκουσα το παιδί να βγάζει ένα Α!, τινάχτηκε κι έπεσε πίσω και αμέσως έτρεξα να ειδοποιήσω τους γιατρούς”. Ότι στο δωμάτιο των νοσηλευτριών δεν ήταν κανείς και μετά πήγε μέσα σε ένα δωμάτιο και τους βρήκε. Κι ότι έτρεχαν όλοι μαζί. Μου είπε ότι “μπήκε μέσα η κ. Νικήτα και κοιτούσε σαστισμένη και της είπα ενεργοποιήσου, τι κοιτάς;”».
Θάνατος του μικρότερου παιδιού
«Λαμβάνω ένα τηλεφώνημα από αδερφή κατηγορούμενης ότι το παιδί δεν αναπνέει. “Τι εννοείς”;, ρωτάω. “Η Μπέμπα”, μου απαντάει. Παίρνω το αυτοκίνητο, μπαίνω μέσα στο σπίτι και βλέπω την κατηγορούμενη να κάνει κάρπα στο παιδί στο πάτωμα. Σάστισα, έπεσα στα γόνατα, δεν ήξερα τι να κάνω, πιάνω το πόδι του παιδιού, τσίμπησα το χεράκι της. Το ποδαράκι ήταν παγωμένο εκείνη την ώρα σε σχέση με το χέρι της. Ρώτησα τη Δήμητρα αν είχαν καλέσει ασθενοφόρο. Ήταν στο βάθος η Τζ…α. Η κατηγορούμενη έκανε μαλάξεις στο παιδί, της έκλεινε τη μύτη, της έδινε αέρα, φαινόταν η ίδια διαδικασία, όπως αυτό που είχα δει ότι κάνουν. Νομίζω η κατηγορούμενη είπε “όχι θεέ μου, μην το κάνεις αυτό!”. Μου είπε ότι πήγε να πάρει το παιδί αγκαλιά για να το ταΐσουν φρουτόκρεμα και “λύθηκε” το παιδί στην αγκαλιά της».
Το πανάκι
«Γυρίσαμε σπίτι, πήγε κατευθείαν στην κούνια και σπάραξε στο κλάμα. Κρατούσε και τα ρούχα του μωρού στην αγκαλιά της, που μας είχαν δώσει στο νοσοκομείο. Τότε εγώ βλέπω το πανάκι της μικρής στην κούνια και μου έκανε εντύπωση γιατί είχε κηλίδες. Το είδα ανάμεσα στο στρώμα και τα κάγκελα. Φαίνονταν κάποιες κηλίδες, μου φαινόταν καφέ το χρώμα, παίρνω το πανί από εκεί, με κοιτάει, σταματάει να κλαίει και ρωτάω “τι είναι αυτό”; Δεν ξέρει κανείς να μου πει, παίρνω το πανί το μυρίζω, ήταν κολλώδες και υγρό. Αναρωτηθήκαμε τι έγινε. Κοίταξα το φορμάκι του μωρού και τα σεντόνια, πουθενά δεν υπήρχαν ίχνη αίματος».
