Με το πρόσχημα της ανησυχίας για τις πρακτικές υπονόμευσης της ίδιας της δημοκρατίας, αλλά και της απαξίωσης των θεσμών που μετέρχεται η κυβέρνηση και κλονίζεται η εμπιστοσύνη των πολιτών απέναντι στην πολιτική, στους θεσμούς και τη Δικαιοσύνη κατέθεσαν την πρόταση δυσπιστίας ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, η Νέα Αριστερά και η Πλεύση Ελευθερίας, που συζητιέται αυτές τις μέρες στη βουλή.
Με την ίδια ανησυχία ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στο νομό κ. Γαβρήλος κατηγόρησε τη κυβέρνηση για θεσμική εκτροπή, χωρίς βεβαία να βάζει στόχο την ανατροπή της πολιτικής που εφαρμόζεται. Έτσι στρώνουν το έδαφος στην κυβέρνηση της ΝΔ να δείχνει δήθεν πως συμμερίζεται και με το παραπάνω την ίδια ανησυχία με αποτέλεσμα στην τοποθέτηση του ο κ. Ανδριανός να αναφέρει χαρακτηριστικά ότι το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται η χώρα σήμερα είναι η επιστροφή στην πολιτική αστάθεια. Κοινή συνισταμένη όλων παραμένει το να μη αμφισβητηθεί το κράτος τους και ο λαός να συνεχίσει να τους εμπιστεύεται…
Σε ποιο κράτος όμως ζητάνε όλοι από τον λαό να δείξει εμπιστοσύνη;
Σε αυτό που τον πνίγει τον χειμώνα και τον καίει το καλοκαίρι, είτε με κυβέρνηση ΝΔ, είτε με ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, όπως επανειλημμένα γίνεται την τελευταία 15ετία τουλάχιστον. Στο κράτος που στέλνει όπλα στην Ουκρανία και φρεγάτα στην Ερυθρά, με πρώτο βιολί την κυβέρνηση της ΝΔ και με τη συναίνεση όλων των άλλων κομμάτων, που επιδιώκουν από κοινού τη «γεωπολιτική αναβάθμιση» της αστικής τάξης, μπλέκοντας τον λαό πιο βαθιά σε πολέμους και περιπέτειες.
Ζητάνε την εμπιστοσύνη του λαού στο κράτος που δεν μπορεί να εξασφαλίσει ούτε τα στοιχειώδη στην Υγεία, με ευθύνη όλων των αστικών κομμάτων.Εκείνων δηλαδή που ως κυβέρνηση και αντιπολίτευση προωθούν την εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση της Υγείας, με το κριτήριο κόστους – οφέλους για το κράτος και τον ιδιωτικό τομέα. Δεν έχουμε ξεχάσει ότι στην πανδημία ο ΣΥΡΙΖΑ ζητούσε κοινό υπουργό Υγείας με τη ΝΔ και «άδειαζε» τους υγειονομικούς που διαμαρτύρονταν για την άθλια κατάσταση στα νοσοκομεία με το «θα λογαριαστούμε μετά».
Ζητάνε από τον λαό να δείξει εμπιστοσύνη σε ένα κράτος που τον φορτώνει με νέους φόρους και χαράτσια, με πανάκριβα προϊόντα και ενεργειακή φτώχεια, στο όνομα της «πράσινης μετάβασης». Και την ίδια ώρα, ψηφίζουν όλοι μαζί σε Βουλή και Ευρωβουλή δεκάδες αντιλαϊκά προαπαιτούμενα για το Ταμείο Ανάκαμψης, που σπονσοράρει με λεφτά του λαού τις κερδοφόρες επενδύσεις μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.
Εκβιάζουν την εμπιστοσύνη του λαού στο κράτος που προβλέπει 50 και πλέον φοροαπαλλαγές για τους εφοπλιστές, όταν οι βιοπαλαιστές αγρότες δεν δικαιούνται ούτε αφορολόγητο πετρέλαιο και μια εργατική οικογένεια χρειάζεται έναν μισθό για να ταξιδέψει με το πλοίο.
Στο κράτος που ανανεώνει τον «αναβαλλόμενο φόρο» για τις τράπεζες, με τις υπογραφές όλων τους, όταν τα κέρδη των τραπεζικών ομίλων σπάνε όλα τα ρεκόρ και ο λαός δίνει μάχη να αποκρούσει εκβιασμούς και πλειστηριασμούς.
Ανησυχούν για την έλλειψη εμπιστοσύνης στο κράτος που καθορίζει τον κατώτατο μισθό με τον νόμο Βρούτση – Αχτσιόγλου, με τον αλγόριθμο της παραγωγικότητας και των αντοχών της οικονομίας, για να μη …στάξει η ουρά της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων.
Στο κράτος όπου κάθε κυβέρνηση διατηρεί και επεκτείνει το αντεργατικό οπλοστάσιο της προηγούμενης, για να το παραδώσει στην επόμενη ακόμα πιο θωρακισμένο για το κεφάλαιο.
Αυτό το κράτος, που είναι κοινό τους δημιούργημα, ευθύνεται και για τη σύγκρουση στα Τέμπη, που γράφει στην προμετωπίδα του «Τα κέρδη τους ενάντια στις ζωές μας». Αυτό αποδείχτηκε περίτρανα και από την περιορισμένη λειτουργία της Εξεταστικής Επιτροπής, αλλά και από τα στοιχεία που αποκαλύπτουν οι συγγενείς των θυμάτων και τα οποία με θράσος αξιοποιούν για να στήσουν ανούσιους ψευτοκαβγάδες στη Βουλή.
Λένε επίσης στην πρόταση μομφής ότι η Ελλάδα «μοιάζει όλο και λιγότερο με μια σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα, καθώς η κυβέρνηση αδυνατεί να διασφαλίσει στους πολίτες αξιοπρεπές εισόδημα, τη στοιχειώδη ασφάλεια και τα διαχρονικά κεκτημένα του κοινωνικού κράτους».
Γελάνε και οι πέτρες με τα «σύγχρονα» ευρωπαϊκά κράτη που είναι δημιούργημα της ίδιας αντιλαϊκής στρατηγικής και σπαράσσονται από τις ίδιες αγεφύρωτες κοινωνικές – ταξικές αντιθέσεις! Αλλά και από την καταστολή και περιστολή κοινωνικών και λαϊκών δικαιωμάτων, ειδικά στις σημερινές συνθήκες έντασης των ανταγωνισμών και πολεμικής προπαρασκευής.
Κανέναν λόγο και συμφέρον δεν έχει ο λαός να δείχνει εμπιστοσύνη στο αντιλαϊκό κράτος, στις κυβερνήσεις και στα κόμματα που υπηρετούν συμφέροντα ξένα προς τα δικά του! Αντίθετα, έχει κάθε συμφέρον να εμπιστευτεί τη δύναμή του! Να καταθέτει καθημερινά με τους αγώνες του μομφή για όλα τα εγκλήματα της αντιλαϊκής πολιτικής και του κράτους που απειλεί τα δικαιώματα και τη ζωή του και που δεν διορθώνεται, παρά μόνο γκρεμίζεται.
Τ. Ε. Αργολίδας του ΚΚΕ
