Σε πρόσφατες δηλώσεις της η κα. Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης μας ενημέρωσε πως η Κυβέρνηση θεωρεί πολύ σημαντικές τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, σημειώνοντας πως «υπάρχει ένας γενικότερος αποπροσανατολισμός και καλλιεργείται μία εικόνα ότι δεν υπάρχουν συλλογικές συμβάσεις εργασίας.
Η αλήθεια όμως είναι πως οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας στη χώρα μας βρίσκονται σε καθεστώς σκόπιμου αφοπλισμού: Στην Ελλάδα, το ποσοστό κάλυψης των εργαζομένων από συλλογικές συμβάσεις εργασίας έχει «πέσει» στο 25,8%, όταν ο μέσος ευρωπαϊκός όρος είναι στο 45,8% και ενώ σύμφωνα με πρόσφατη ευρωπαϊκή οδηγία αυτό το ποσοστό πρέπει να αγγίζει το 80%. Τα στοιχεία του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ (2022) μιλούν από μόνα τους: πριν δυο χρόνια μόνο 38 ΣΣΕ ήταν ενεργές, ενώ μόνο 9 από τις 24 κλαδικές και ομοιοεπαγγελματικές ενσωματώνουν αυξήσεις ημερομισθίων.
Προϊόντος του χρόνου η κατάσταση γίνεται όλο και χειρότερη: σήμερα σε ισχύ είναι λιγότερες από 10 Κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις. Ο θεσμός πια των επιχειρησιακών συμβάσεων και των ατομικών προκρίνεται ως πιο «ευέλικτος». Δεν είναι τυχαίο, σύμφωνα με στοιχεία Έκθεσης της ΤτΕ, το 2023 υπογράφηκαν 209 επιχειρησιακές συμβάσεις, που όμως μόνο σε 59 προβλεπόταν πραγματική αύξηση μισθών.
Είναι προφανές πως η Κυβέρνηση υλοποιεί ένα συνολικό σχέδιο απορρύθμισης της εργασίας, εξαφάνισης του θεσμού των Συλλογικών Διαπραγματεύσεων και αποδυνάμωσης των Συλλογικών Συμβάσεων. Οι καλύτερες δουλειές που υποσχέθηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης προεκλογικά, σημαίνει τελικά στην πράξη εργαζόμενοι σε ομηρία, χωρίς δικαιώματα, φιμωμένος συνδικαλισμός, παγωμένοι μισθοί και εξαθλίωση για την πλειονότητα του εργαζόμενου κόσμου.
