Μπορούμε να μιλάμε σήμερα για «αμερικανική ηγεμονία»; Για «μονοπολισμό»; Για «το τέλος της Ιστορίας»; Για «δημοκρατίες» και «αυταρχίες»; Για «παγκοσμιοποίηση», όπως τουλάχιστον τη γνωρίζαμε; Μπορούμε με τέτοιους όρους και αναλυτικά εργαλεία να κατανοήσουμε, επί παραδείγματι, τον πόλεμο της Ουκρανίας; Και, εν πάση περιπτώσει, τι από αυτά που γνωρίζαμε μέχρι πρότινος συνεχίζει να ισχύει σε έναν κόσμο που αλλάζει άρδην;
Στο εξαιρετικά επίκαιρο βιβλίο του, «Το τέλος της Μεγάλης Παρέκκλισης: από την Ουκρανία και την πανδημία στη νέα πλανητική τάξη» (εκδ. Τόπος/mέta, Μάρτιος 2023, 362 σελίδες), ο Δημήτρης Β. Πεπόνης καταπιάνεται με τις ιλιγγιώδεις αλλαγές στις διεθνείς σχέσεις και την παγκόσμια οικονομία, αλλά και απαντά στο τι μας περιμένει την επόμενη μέρα.
Ο Δημήτρης Πεπόνης, δημιουργός του ηλεκτρονικού γεωπολιτικού περιοδικού «ΚΟΣΜΟΪΔΙΟΓΛΩΣΣΙΑ» θα συνομιλήσει για τα συμπεράσματα του βιβλίου του, μαζί με τρεις εξαιρετικούς επιστήμονες στον τομέα των διεθνών σχέσεων και της γεωπολιτικής, την Παρασκευή, 31 Μαΐου, στις 7.00 το απόγευμα, στην αίθουσα του Επιμελητηρίου Κορινθίας.
Πρόκειται για τους:
- Σωτήρη Μητραλέξη, δρ. Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων, ερευνητή του UCL, στο Λονδίνο
- Διονύση Σκλήρη, δρ. Ελληνικών Σπουδών, στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης
- Γιώργο Δρίτσα, υποψήφιο δρ. Φιλοσοφίας
Δύο λόγια για το βιβλίο
Η κεντρική θέση του Πεπόνη είναι ότι σήμερα βιώνουμε το τέλος:
- (α) ενός κύκλου περίπου τριάντα ετών, με το τέλος της μεταψυχροπολεμικής –και αμερικανοκεντρικής– τάξης∙
- (β) ενός κύκλου περίπου ογδόντα ετών, με το τέλος του μεταπολεμικού –και δυτικοκεντρικού, ή ορθότερα βορειοκεντρικού– κόσμου∙ και
- (γ) ενός κύκλου περίπου διακοσίων ετών: την ολοκλήρωση μιας μεγάλης εποχής, ευρωκεντρικής αρχικά και δυτικοκεντρικής στη συνέχεια […] – το τέλος της Εποχής της Μεγάλης Παρέκκλισης.
Ο Πεπόνης -παραθέτοντας στοιχεία μιας γεωπολιτικής γενεαλογίας, όπως και μέσω οικονομικών, δημογραφικών και γεωφυσικών, μεταξύ άλλων, αναλύσεων- καθιστά σαφές ότι η επικέντρωση στα δομικά αίτια της κρίσης, και όχι στα επιμέρους συμπτώματά της, οδηγεί στη δυνατότητα ψηλάφησης μιας συσκοτισμένης ευρύτερης εικόνας, της οποίας την ύπαρξη είχαμε αγνοήσει.
Το ουσιαστικό πόρισμα του τέλους της «Εποχής της Μεγάλης Παρέκκλισης» είναι η αναπόφευκτη επακόλουθη διάσπαση του οικονομικοπολιτικού συστήματος σε πολλαπλές, περιφερειακές τάξεις, δηλαδή η διαμόρφωση μιας νέας, μη μονοπολικής αλλά πολυκεντρικής και πολυμερούς παγκοσμιοποίησης, η οποία θα καθοριστεί από την επιστροφή των παραδοσιακών εξωδυτικών κέντρων υπό νέα οικονομικά και πολιτισμικά πρότυπα.
