Το κάθε Δημοτικό Συμβούλιο στον Δήμο Κορινθίων είναι μία σειρά γεγονότων, άλλοτε με καλό τέλος, άλλοτε με δυσάρεστες καταστάσεις.
Ο χώρος έξω ακριβώς από την αίθουσα των συμβουλίων έχει να γράψει την δική του ιστορία με όλα αυτά που ακούγονται εκεί.
Κάτι αντίστοιχο ζήσαμε και χθες το βράδυ με την ευχάριστη μεν εξέλιξη της συνέχισης της πρότασης της Δημοτικής Αρχής για την πονεμένη Δημοτική Αγορά αλλά και συζητήσεις, κουτσομπολιά, συγνώμες, απολογίες, βλέμματα, καρφώματα ……
Και μιας και είπα για καρφώματα, το δικό μου μάτι πολύ γρήγορα καρφώθηκε στο “ποτό” που έπινε ο κ.Νανόπουλος. Και όταν λέω “ποτό” εννοώ νεράκι αλλά τι νεράκι;
Για πρώτη φορά δεν είδα νερό εμφιαλωμένο δίπλα από το ποτήρι του κ.Νανόπουλου αλλά έπινε από την κανάτα που είναι νερό από την βρύση, δηλαδή νερό που πίνουμε όλοι οι Κορίνθιοι, δηλαδή νερό Στυμφαλίας.
Δύο τεινά λοιπόν συνετέλεσαν :
1) ‘Η ξέχασε να αγοράσει ο κ.Νανόπουλος όπως ερχόταν προς το Δημοτικό Συμβούλιο
2) ‘Η επιτέλους εγκρίθηκε από τον ίδιο και την παράταξή του το νερό Στυμφαλίας ως πόσιμο
Οτι και να ισχύει πάντως από τα δύο εμείς πολύ χαρήκαμε μιας και λόγω της ιδιότητάς σας ως χημικού μας δώσατε άλλη μία σφραγίδα για το νεράκι της βρύσης μας …..
Σ.Μ
