8 μηνες περασαν.
Ηταν Νοεμβρης οταν εμεις μεσα απο την ασφαλεια του σπιτιου μας κοιτουσαμε ανημποροι να αντιδρασουμε τον πνιγμο των αμαχων στη Μανδρα απο τις πλημμυρες.
Ειχαν βγει πολλοι και ειχαν μιλησει.
Ειχαν μιλησει παρηγορητικα με δακρυα κροκοδειλια, ή και χωρις καθολου δακρυα (αυτο ειναι πιο τιμιο), ειχαν μιλησει κατηγορητικα, ειχαν μιλησει δειχνοντας ο ενας τον αλλον.
Ειχαν μιλησει μα δεν ειπαν τιποτα.
Παραβασεις πολεοδομικες επετρεψαν σε ανομους καταπατητες να χτισουν εκει που χτιζει μονον η φυση.
Λαδωθηκε το συμπαν προκειμενου να αποκτησει ο νεοπλουτος πατρικιος το πιο ψηλο παλατι για να εχει θεα τους απο κατω, τους πληβειους.
Υποσχεσεις πεταχτηκαν αβιαστα απο ολα τα στοματα για αντιπλημμυρικα εργα.
Δεν υπολογισαν ομως ενα πραγμα.
Τον παντοδυναμο δαιμονα της Ελληνικης πραγματικοτητας που λεγεται ”δε βαριεσαι, σιγα μην ξανασυμβει. Σαμπως σε μας συνεβη;”.
Σε αλλες χωρες, σοβαρες, αυτα τα θεματα θα ειχαν ληξει πριν γεννηθουν.
Γιατι εκει οι ανθρωποι γνωριζουν μια μικρη λεξουλα που αποτελει το φαρμακο για καθε τετοιο φαινομενο.
Προληψη λεγεται η λεξουλα και κανει θαυματα.
Αρκει να μην τη προφερεις μονο παπαγαλια, αλλα να την τιμας κιολας.
Πλημμυρισε η Μανδρα παλι.
Ανθρωποι εχασαν ξανα και ξανα και ξανα το βιος τους.
Ανθρωποι κινδυνευσαν να βρεθουν στη θεση των 23 νεκρων του Νοεμβριου.
Ανθρωποι ειναι παλι αστεγοι.
Λασπη παντου.
Απογνωση παντου.
Θυμος παντου.
Βοηθεια πουθενα.
Η Ελλαδα του 2018 ντρεπεται να αντικρυσει το παρελθον και φοβαται να δει το μελλον.
Οι ουρανοι θα ανοιξουν ξανα.
Και θα πνιγουν κι αλλοι.
Ποτε ομως αυτοι που ευθυνονται.
Μονο οι αθωοι.
Ε, εσεις οι υπευθυνοι (να χεσω την υπευθυνοτητα σας), δεν ακουτε τις φωνες;
Οχι των πληγεντων.
Των 23 νεκρων.
Σας ρωτανε καθε βραδυ γιατι τους πνιξατε;
Ευχομαι να σας πνιγουν καθε βραδυ οι τυψεις.
Γιατι τοτε παει να πει οτι ειστε ακομα ανθρωποι.
Και αρα, υπαρχει ελπιδα να σωσετε το παιχνιδι.
Γιατι αυριο μπορει να πνιγω εγω.
Αλλα εγω δεν θα ειμαι ευγενικος ουτε στο θανατο μου.
Θα σας βρω.
Υ.Γ.: Ενα μεγαλο ΜΠΡΑΒΟ στα παιδια της Πυροσβεστικης και σε οσους εσωσαν ο,τι δεν σωνεται πλεον.
Λαμπρος Λιαπης (εχθρος της πραγματικοτητας).
